profesorowi

pamięci profesora Tadeusza Gralewicza, 

który uczył nie tylko  łaciny

za chwilę jak co roku jesień

zerwie z drzew maksymy rozumu

którego więcej w liściach niż

spisano w księgach

bo cóż z tego że

między jambem  a trochejem

będę szukać rymu

rytmu  w heksametrach

a nawet z mocnym akcentem na pierwszej sylabie

ruszę cwałem skandując

anapest

anapest

anapest

by na ostatek wreszcie

z daktyla wyłuskać dojrzałą słodycz zachwytu

na koniec  dodam jednak niezbędny

łyk horacjańskiego wina

bo w gruncie rzeczy starczy rzec zwięźle

cogito ergo sum

by z całym spokojem zniknąć

Młynów, 31 sierpnia 2020

(tekst oryginalny przesłany przez autora)